Het Leven in Turkije met Hand en Poot

Hallo allemaal,

Vandaag wil ik jullie een kijkje geven in mijn leven hier in Turkije, waar ik nu al 2 maanden werk voor onze stichting Hand en Poot. Onlangs heb ik vier maanden verlof genomen om me volledig in te zetten voor de honden. Het leven hier draait om de 40 honden die we op ons erf hebben, plus nog een aantal anderen die buiten rondlopen. Elke dag is een nieuwe uitdaging, maar ook een kans om veel te leren.

Een van onze belangrijkste doelen is het verminderen van dierenleed en het aanpakken van de overpopulatie van honden. We proberen zoveel mogelijk honden te castreren en te steriliseren om de cyclus van ongewenste pupjes te doorbreken. Helaas ontvangt onze stichting geen financiële steun van de gemeente in Ayancik, wat het nog moeilijker maakt om deze noodzakelijke zorg te bieden. In andere provincies zien we echter dat er wel degelijk stappen worden ondernomen om zwerfhonden te helpen, en dat is inspirerend.

Daarnaast werken we aan het adoptieklaarmaken van de honden. We streven ernaar om hen te laten wennen aan het leven in huis. De honden kennen geen kennels en leren omgaan met geluiden en wat wel en niet mag. Het is indrukwekkend om te zien hoe goed ze zich aanpassen aan nieuwe situaties en leren van elkaar.

Naast het adoptieklaarmaken zorgen we ervoor dat de honden op ons erf goed worden gesocialiseerd en gevaccineerd. Voor de honden buiten ons erf monitoren we hun gezondheid en zorgen we ervoor dat ze regelmatig te eten krijgen. Het lijkt misschien eenvoudig, maar het is vaak een flinke klus.

Ik werk vaak alleen, wat soms best pittig kan zijn. Gelukkig hebben we een medewerker die elke ochtend en avond komt helpen, maar de meeste taken vallen op mij. We beginnen de dag vroeg, om 7:30 uur, met het verzorgen van de honden en het schoonhouden van het terrein. Hygiëne is belangrijk, maar er zijn altijd onverwachte situaties die aandacht vereisen.

Wat ik het meest waardeer aan deze ervaring is de verbinding die ik voel met de honden. Ze zijn slim en hebben hun eigen manieren om met de wereld om hen heen om te gaan. Het is fascinerend om te zien hoe ze zich aanpassen, vooral wanneer ze geen baasje hebben. Ondanks de uitdagingen van het werk, heb ik geen moment spijt gehad. De liefde en dankbaarheid die ik van de honden krijg, zijn onbetaalbaar.

Met deze blog wil ik mijn ervaringen en lessen delen, maar ook bewustzijn creëren over de situatie van zwerfhonden hier in Turkije. Elke bijdrage, groot of klein, kan een verschil maken in het leven van deze dieren.

Bedankt voor het lezen! Ik hoop dat jullie mijn reis willen volgen en samen met ons een verschil willen maken voor deze prachtige dieren.